İslam felsefesi kurucusu Fârâbî, siyaset felsefesi merkezli büyük bir felsefi sistem kurmuştur. Bu sistem içinde “erdemli toplum” düşüncesi merkezde yer alır ve bir ideal olarak filozofun tüm düşüncesi ile özdeşleşir. Erdemli toplum teorisi, ….. düşüncelerini temel alır. Bu teori içinde, toplumun gayesi ve genel yapısı ile uyuşmayan kimi kişi ya da zümreleri Farabi “nevâbit” olarak isimlendirmiş, her bir zümreyi tanımlamış bir tasnif yapmıştır. Bu zümrelerin, temel özellikleri, erdemli toplum ile ilişkileri, bu zümrelerle ilgili neler yapılacağı bu çalışmada ele alınacak, söz konusu zümreleri, erdemli toplum içinde yaşayan bir tür muhalifler olarak değerlendirmenin imkânı tartışılacaktır. Bu sayede, Farabi’nin toplum tasarımının esas aldığı hususlar belirginleştirilecek ve filozofun erdemli toplum teorisinde muhalefet olgusunun bir boyutuna işaret edilecektir.
In Al-Fârâbî’s philosophy, the idea of "virtuous society" is in the center and, as an ideal, it becomes identified with all the thought of the philosopher. Virtuous society is a happiness society, founded on the basis of truth knowledge, where belief, thought and lifestyle are dominant, which will enable the whole society to reach the highest happiness. Within the virtuous society, Fârâbî has named the people who do not adopt or who oppose this order as "nawâbit". The philosopher, who classified and depicted these figures that can be seen as opponents in the virtuous society, envisaged methods for encounter according to the opposition style of each group. In this study, the meaning of the opposition phenomenon within the virtuous society order and its reflections in the context of different opposition groups will be examined.